«در آرامش بخواب، رئیس بزرگ‌...»

نمی دانم چرا این را می گویم. ولی به جای نمره‌ی کامل به بازی ای همچون GTA که خود من بسیار دوستش دارم باید به یک بازی همچون فانتوم پین نمره‌ی کامل اعطا کرد. هر چه باشد مبتذل نیست! فانتوم پین یک بازی واقعی است. چیزی که کم تر می دیدیم. کوجیما واقعا مجبور شده بازی را فشرده کند. وگرنه به جایی غیر از آفریقا و افغانستان هم شاید می رفتیم. برداشتن یک فصل کامل از بازی کار سختی است. داستان باید پخش یا حذف شود و این کار را دشوارتر می کند. دوستان! نمی توانم بیش از این از فانتوم پین بگویم. چون تعریف و تمجید بی خودی و توصیف بیش از حد هم اصلا شایسته‌ی بازی نیست و لطف مطلب را می گیرد. به نظرم فانتوم پین بهترین متال گیر است. حتی از نسخه های شماره دار فوق العاده اش هم از یک تا چهار بیشتر به دل من نشست. خواهشا برخی قدیمی ها آن قدر به روایت بازی خرده نگیرند. درست نیست کوجیمای بزرگ را این گونه زیر سوال برد. تمام کار های استاد به جا بوده. وی بیشتر از همه‌ی ما به پشت کردن بازیش به بازی های قبلی نظر داشته. احتمالا این آخرین دیدار ما با کوجیمای کارگردان متال گیر بود. به این فکر کرده اید که متال گیر بدون کوجیما چه خواهد شد؟ چه کسی می تواند این داستان های حماسی را به این زیبایی کارگردانی و«روایت» کند؟ کوجیما و متال گیر رسالت خود را کامل انجام دادند. دیگر می ماند تتنها سلیقه و طبع گیمر ها. درست نیست هر ایرادی را به بازی بگیریم. از هر سایتی و مغزی و فرمان قلبی و تعصبی یک ایراد! دیگر متال گیر کوجیما را نمی بینیم. متال گیر رئیس بزرگ گیمر ها بود. نماد گیم. نماد بازی ژاپنی. نماد کنسول های سونی. نماد کارگردانی. نماد رقابت با فیلم های سینمائی که فقط این رئیس بزرگ می توانست این رقابت را انجام بدهد. باور پذیر، حیرت انگیز، لذت بخش، هیجان انگیز و خیره کننده. پس تنها می توانیم همین را در حقش بگوییم:در آرامش بخواب، رئیس بزرگ...

* عنوان مطلب نام فیلمی بود از دیوید کراننبرگ با بازی ویگو مورتنسن

نمره از10:10

منتقد:حمید محدثی